Św. Bernard 12 stopni pychy
l. Ciekawość -  pierwszy stopień do piekła.
2. Zazdrość i pogarda.
3."Serce głupich gdzie wesele" (Syr 7, 5) Zabić smutek.
4. Potok próżności (wielomówstwo, szpan, chełpliwość.)
5. "Nie jestem jak inni ludzie" „kult własnej odrębności".

Wcale nie stara się być lepszym, chce tylko za takiego uchodzić.
6. Zarozumiałość. „doskonałość”, „święty spokój” głód pochlebstw,

popisywanie się swoimi zdolnościami. Odrzucanie autorytetów.
7. Niepohamowana ambicja. Pragnienie wielkości, sławy,

stworzony do „wielkich rzeczy".
8. „Nie zrobiłem niczego złego" nie ma żadnych wątpliwości,

co do swojej doskonałości.

Staje się żywym trupem.

9. Kłamstwo i przewrotność. Proces utraty kontaktu z prawdą o sobie,

za prawdę uznaje to, co "karmi" pychę,  przeciwstawia się prawdzie.
10. Bunt: czyni życie śmiercią, a śmierć życiem. bunt przeciwko „szefom" i autorytetom.
 Żywy trup nie chce w żaden sposób być komukolwiek podporządkowany.

11. Wystąpienie przeciwko Bogu.  Występuje otwarcie, przeciwko Bogu.

Detronizuje" Boga." Swoboda grzeszenia". Głosi "wolność bez granic", pozbywa się resztek niepokoju, jest coraz pewniejszy siebie, czuje się coraz silniejszy, czuje się coraz bardziej bogiem.

12. „Już cuchnie" Dosięga dna piekła, św. Bernard nazywa to „nałogiem grzechowym” Już nie ma w nim nic, co mogłoby jeszcze zgnić. Jest mumią. która porusza się ruchem robactwa.